Jak wytresować psa?

Tresura psa jest bardzo ważna, zwłaszcza jeśli chcemy by był dobrze wychowany. Każdy pies ma własny temperament, jednego wyszkolić trudniej, innego łatwiej. Należy wytrenować psa chociaż w podstawowych komendach, takich jak siad, leżeć, nie wolno, zostań (jeśli pies mieszka w domu powinno się nauczyć go również wykonywać polecenie  na miejsce). Jak to zrobić?
Przede wszystkim musimy uzbroić się w cierpliwość. Musimy także przygotować sobie jakieś smakołyki - psie ciasteczka lub coś podobnego. Wypowiadając komendy nasz głos powinien być stanowczy - musimy pokazać, że to my tu rządzimy. Aby psu łatwiej było zapamiętać polecenia, możemy wymyślić specjalne znaki, np. przy NIE WOLNO pokręcić palcem, przy SIAD wskazać na podłogę itp. Musimy pamiętać, że zawsze trzeba pochwalić pupila miłym tonem, aby wiedział, że robi dobrze.
Poza podstawowym wyszkoleniem można również nauczyć naszego czworonoga różnych sztuczek, na przykład turlania się lub łapania przysmaków w zęby. Należy jednak pamiętać, że takie są dla psów trudne do nauczenia się.

Oto zdjęcia mojego psa podczas wykonywania niektórych komend:

Potulne wykonanie komendy "Zostań"

Przykład niesubordynacji: zamiast ćwiczyć wykonywanie poleceń Oskar wyjada karmę prosto z wiadra, mimo że w swojej misce ma to samo jedzonko :)

OSKAR ŁAPIE SWOJE ULUBIONE PSIE CIASTKA

Straaaszny pieszczoch :)

Mój pies Oskar jest straaasznym pieszczochem. Cały czas domaga się głaskania! Najbardziej lubi klepanie po brzuchu oraz drapanie za uszami. Kiedy Oskar jest głaskany leży nieruchomo, ale gdy tylko się przestanie, szybko prosi o więcej. Początkowo tylko patrzy błagalnym wzrokiem, potem podaje łapę,
a raczej wpycha ją komuś na nogi. Jeśli to również nie skutkuje, delikatnie łapie zębami za rękę.

Jeżeli pozwoli się mu wejść na kanapę, natychmiast zaczyna się łasić, potem stopniowo się rozpycha,
a następnie osoba, która go zawołała ląduje na podłodze, podczas gdy on leży rozwalony na sofie. Ale jeżeli Oskaś bezczelnie leży na kanapie, a do salonu wejdzie mój tata, wystarczy tylko jedno jego spojrzenie, by pies potulnie zeskoczył z kanapy. Szkoda, że mnie tak nie słucha... ; )

Ostatnio siedziałam w fotelu i oglądałam telewizję, kiedy Oskar nagle bez żadnego powodu władował mi się na kolana. Muszę przyznać, że lekki to on nie jest... wręcz przeciwnie, waży już 45 kilogramów! Może nie wydaje się to dużo w porównaniu z imponującą wagą mojego poprzedniego psa Felixa (ważył 70 kilogramów), ale i tak moje nogi bardzo odczuły ten ciężar, zwłaszcza, że Oskar nie chciał zejść, mimo że spychałam go ile sił. Kiedy w końcu postanowił przenieść się na własne posłanie, poczułam jakby z moich nóg zdjęto wielki ciężar. 

Oskar utrzymuje przyjazne stosunki z moją kotką Luną. Poza nią w moim domu mieszkają jeszcze kocice moich sióstr -  Bella i Vanessa - Nesca. Jednak to moja kicie jest najmłodsza - ma dopiero rok, podczas gdy Nesca ma 4 lata a Bella 6. Luna jest więc najbardziej zbliżona wiekiem do Oskara, który ma dwa lata. Koty moich sióstr nie przepadają zbytnio za Oskarem, uciekają przed nim, gdyż nie rozumieją jego dobrych intencji i chęci zabawy. Luna jest jednak wiecznym kociakiem, dlatego często bawi się z Oskasiem. Przeszkadza jej tylko to, że pies czasami próbuje pokazać jej, że ją lubi i zaczyna lizać ją swoim mokrym językiem. Na ogół utrzymują jednak przyjazne relacje. Oskar pozwala nawet kotce bawić się swoim ogonem, a nawet spać obok siebie na kanapie. Co dziwne, kiedy ona leży na sofie, psiak wyjątkowo uważa by jej nie zgnieść, co nie zdarza mu się kiedy siedzą tam ludzie :)

Oskar i Luna na kanapie.

Małe jest piękne...

Dziś opiszę dwie rasy. Obie należą do psów małych. Jeden jest piękny, drugi niekoniecznie... ale w końcu każdy ma swój gust.

1. Yorkshire Terrier

Przez wielu ludzi określany jest "najsłodszym psem świata". Pochodzi z Wielkiej Brytanii. To rasa bardzo ruchliwa i żywiołowa. Żyje około 12-15 lat.  Jest to psiaczek wyjątkowo małej postury. Jego wzrost wynosi  od 18 - 22,5 centymetrów.  Waży mniej więcej  3,2 kilograma. To zwierzę inteligentne, szybko uczy się podstawowych komend. Potrafi być jednak uparty i łatwo się rozprasza. Co ciekawe, pies, którego zadaniem powinno być leżenie na kanapie i wyglądanie ślicznie, pierwotnie był przeznaczony do... łowienia szczurów!!! Dlatego rasa ta nie powinna przebywać z takimi zwierzątkami domowymi jak królik, chomik, świnka morska czy szczur.

Umaszczenie:

York  zazwyczaj ma ciemny, stalowoszary tułów, ze złocistą, podpalaną głową, takimi też nogami i klatką piersiową. 

Pielęgnacja:

Sierść tej rasy wymaga codziennego czesania. Włoski nad oczami powinny być związywane lub przycinane. 

Dom i właściciel:

Yorki nadają się zarówno do mieszkania w mieście, jak i na wsi. Jego właściciel powinien zdawać sobie sprawę z tego, że wychodząc z nim na spacer należy nieustannie patrzeć pod nogi, aby psiak nie został przypadkowo nadepnięty... :) Najlepiej czują się w towarzystwie dorosłych i nastolatków. Nie za bardzo nadają się dla małych dzieci, gdyż szarpnięte czy nadepnięte, mogą odgryźć się w geście samoobrony. Właściciel yorka musi być gotowy poświęcić mu dużo czasu. Pies ten nie gubi sierści, zatem jest idealny dla astmatyków i alergików. Rasa ta nie musi być wyprowadzana na spacer więcej niż dwa razy dziennie. Jednak każda aktywnie spędzona chwila jest dla nich dodatkową radością. Pies ten nie toleruje nudy, zatem należy zapewnić mu jak największą ilość zajęć. 

Zdrowie:

Rasa ta zazwyczaj nie ma problemów ze zdrowiem. Najczęstsze choroby to: dyslokacja łokcia i rzepki, zdeformowanie kręgów, choroba Perthersa, katarakty, szmer serca i epilepsja. 

Inne:

Mogą być głośne lub agresywne.

Czyż on nie jest śliczny?

O taką sierść należy dobrze dbać.

2. Chiński grzywacz

Ta rasa uważana jest za najbrzydszą rasę. Pochodzi z Chin. Jego wysokość wynosi  28-33 cm (samiec) i 23-30 centymetry (samica). Waży mniej niż  5 i pół kilograma.  Żyje 10-14 lat. To zwierzę inteligentne, bywa uparte. Jego pierwotne przeznaczenie jest takie, do jakiego stworzony powinien być york - rasa została wyhodowana dla towarzystwa. Nadaje się dla alergików.

Umaszczenie:

 Występuje w wielu kombinacjach kolorów. Odmiana bezwłosa może być w odcieniu liliowym, niebieskawym, złotym lub różowym, często jest w kropki lub w łaty. Ciemnieje latem i jaśnieje na zimę. 

Pielęgnacja:

Psy bezwłose-  pielęgnuje się je tak jak małe dzieci - czyści, nawilża, latem smaruje kremem z filtrem. Podobnie jak ludzie, mogą cierpieć na trądzik.

Psy owłosione - wymagają codziennego czesania, często wycina im się włosy na kufie, by uwydatnić jej piękny i słodki wyraz.

Dom i właściciel:

Dostosowuje się do każdego środowiska. Zimą musi nosić specjalne ubranka. Uwielbia towarzystwo dzieci oraz innych psów. Jego właściciel powinien być towarzyski, uczuciowy. Musi znaleźć on czas na zabawę
 i pieszczoty. Do szczęścia wystarczą mu krótkie spacerki, jest zadowolony z każdej porcji ruchu. 

Zdrowie:

Chorują bardzo rzadko, na przemieszczenie rzepki, chorobę Perthesa i alergię skóry.

Inne:

Może być szczekliwy. Niektóre z nich mają tendencję do "śpiewania". Dla jednych jest to rozrywka, dla innych udręka.

Odmiana długowłosa nazywana jest Powder Puff

Słodki brzydulek.

A która rasa podoba się Wam bardziej?

Ze specjalną dedykacją dla mojej NPnz -  Beatki.

W oparciu o książkę "Mój pies" autorstwa Amandy O'Neill

Dwie różne rasy, duża i mała, a wygląd i zachowanie takie podobne...

Na pewno oglądaliście film pt. "Lessie wróć" lub jego nowszą wersję "Lessie". Tytułowa bohaterka to właśnie owczarek szkocki collie. Często rasa ta jest mylona z owczarkiem szetlandzkim. Dlatego, aby uniknąć tych pomyłek postanowiłam scharakteryzować obie rasy.

• Owczarek szkocki collie.

Rasa ta pochodzi z Wielkiej Brytanii (ze Szkocji). Inne nazwy tego psa to: collie, owczarek szkocki collie,  collie rough. Są to zwierzęta bardzo łagodne. Świetnie czują się w towarzystwie innych psów. Łatwo je wytresować, nadają się dla rodzin z dziećmi. Wzrost samca to 56-61 centymetrów, samicy 51-56 centymetrów.   Zaliczany jest do psów dużych. Ich waga wynosi od 23 do 34 kilogramów. Żyją ok. 12-15 lat.
Umaszczenie:
Psy te występują w trzech rodzajach szaty - czarno-biały, trójkolorowy (czarny, z białym kołnierzem, jasnobrązowymi plamkami przy oczach na ogonie i nogach) oraz niebieski merle (ciemne punkty na tej samej barwy tworzą efekt marmuru). W Stanach Zjednoczonych występują także psy maści białej.
Pielęgnacja:
Sierść tych psów należy czesać jak najczęściej (przynajmniej co drugi dzień). Należy też kąpać je częściej niż inne rasy, ponieważ ich długa szata szybko się brudzi.
Ile potrzebują ruchu? Do jakiego domu się nadają?
Pies ten lepiej czuje się na wsi, jednak może przebywać także w mieście - o ile jego właściciele przygotowani na długie przechadzki. Godzinny spacer codziennie jest obowiązkowy. Należy także od czasu do czasu spuszczać psa ze smyczy. Trzeba jednak uważać na jego instynkt pasterski - rasa ta była używana przy hodowli owiec, do pilnowania stada, pies mógłby więc ruszyć w pogoń za samotnym rowerzystą, przechodniem, dzieckiem czy innym psem. Collie nie może zostawać w domu sam na zbyt długo. Zaczyna się nudzić i niszczy domowe sprzęty. Nie nadaje się dla czyściochów - mocno linieje, a jego sierść gromadzi błoto i brud. Właściciel owczarka szkockiego musi być wrażliwy, spokojny i cierpliwy
Zdrowie:
Rasa ta raczej nie ma kłopotów zdrowotnych. Kupując szczeniaka powinniśmy jednak zabrać go na badanie wzroku. Psy te mogą chorować na epilepsję, odwracania powiek i "nosa collie" (wysypka spowodowana słońcem).
Inne:
Owczarek szkocki nie toleruje hałasu. Niektóre z psów tej rasy mogą być niespokojne lub neurotyczne.

• Owczarek szetlandzki

Pies ten jest nazywany inaczej sheltie [czyt. szelti]. Rasa ta została wychodowana w Szetlandach. Jest to zwierzę niespokojne, mimo że łatwo go wytresować. Ma dobry stosunek do dzieci. Zaliczamy go do ras małych - jego wielkość  to 34-39 centymetrów, ważą zaledwie ok. 6-7 kilogramów. Żyją 14-15 lat.

Umaszczenie:

Sierść tych psów przybiera barwę śniadą (od jasnozłotej do mahoniowej), trójkolorowy (czarny, biały, jasny brąz), marmurkowy(blue merle).  U wszystkich występują białe znaki na szyi, nogach, klatce piersiowej i ogonie. Bardzo rzadko spotyka się psy czarno-białe.

Pielęgnacja:

Ta rasa również wymaga codziennego szczotkowania, szczególnie za uszami, także należy je często kąpać.

Ile potrzebują ruchu? Do jakiego domu się nadają?

Sheltie także najlepiej czuje się na wsi - w mieście trzeba mu zapewnić dodatkową aktywność. Potrzebuje on kilku spacerów dziennie, jego właściciel powinien się z nim często bawić. Te psy również były psami pasterskimi, mogą więc gonić za innymi. Czasami chwytają zębami wszystko co się rusza  - nie są wskazane do domu, w którym mieszka kot. Podobnie jak collie, nie mogą zostawać w domu na zbyt długo. 

Zdrowie:

U psów tej rasy występują problemy z oczami, choroba von Willebranda (choroba krwi), dysplazja, epilepsja, defekty zastawki serca, przemieszczenie się rzepki.

Inne:

Sheltie nie cierpią hałasu, mogą ugryźć dziecko, jeśli zostaną przez nie podrażnione. Są bardzo wrażliwe, źle reagują na stres i zapracowane środowisko. Czasem są nieśmiałe, niesamodzielne.

A Wy, którego chcielibyście mieć w domu?
Ze specjalną dedykacją dla mojej przyjaciółki Magdy :)

W oparciu o książkę "Mój pies" autorstwa Amandy O'Neill

Zabawy w śniegu

Psy kochają zimę! Dlaczego? Ponieważ mają mnóstwo śniegu do zabawy! Dla małych psiaków biały puch jest czymś nadzwyczajnym... Nie wiedzą, czy to coś do jedzenia, czy może raczej należy się tego bać - to łapią spadające płatki w zęby, to uciekają przed nimi. Psy niskiego wzrostu typu chihuahua czy york muszą zostać zaopatrzone w specjalne psie buciki i sweterki, ponieważ w zimie bardzo marzną. Duże psy jednak nie mają takiego problemu i mogą szaleć do woli :)
 Mój pies w trakcie zimy odkrywa w sobie talent archeologa... Znajduje największą zaspę na podwórku i daje w nią nura :). Jest później cały w śniegu, ale jemu to nie przeszkadza. Niszczy też wszystkie bałwany, które stoją na podwórku - uznaje ich za intruzów. Nie przepada też za zabawą ze śnieżkami. Jeśli trafi się w niego kulką śniegu natychmiast kłapie na nią zębami i otrzepuje się. Widocznie śnieg na sierści nie przeszkadza mu tylko, kiedy sam się w nim wytarza... ;)
Zdjęcia są wykonane zimą 2011 roku, dlatego Oskar jest mniejszy niż na tych zamieszczanych ostatnio.

Po zabawie w śniegu czas na odpoczynek i ogrzanie się...
Oczywiście na fotelu :0

Psie figle

Wszystkie pieski uwielbia się bawić. Ich ulubioną zabawą jest udawana walka. Aby pies łapał frisbee czy przynosił piłkę należy go odpowiednio wyszkolić, mimo że to również daje im dużo rozrywki. Lubią też poskramiać przedmioty znajdujące się w domu np. sznurki i inne psie zabawki. Często też zdarza się im pogryźć rzeczy, które nie są przeznaczone dla nich....
Nie tylko szczeniaczki kochają zabawę - dorosłe psy też potrzebują rozrywki.

Poniżej zamieszczam zdjęcia mojego pieska Oskara podczas zabawy ze swoją przyjaciółką Biełką.

A teraz czas na odpoczynek...

Po zabawie czas na obiadek...;)

Wielka kość dla psa z ogrooomnym apetytem :p

 

Husky syberyjski czy alaskan malamute?

Syberian husky (husky syberyjski) i alaskan malamute - te dwie rasy często są mylone. Jak je odróżnić?

RÓŻNICE:

•  Przede wszystkim husky jest mniejszy. Osiąga wysokość od 53 do 60 centymetrów u psa oraz od 51 do 56 centymetrów u suki. Jest też zdecydowanie lżejszy - jego masa wynosi 20-27 kilogramów u samców i 16 - 22 kilogramy u samic. Z kolei wysokość alaskana to 58-71 centymetrów, a waga 35-56 kilogramów.
• Sierść alaskana jest szorstka, u syberiana - miękka.
• U alaskana umaszczenie występuje w odcieniach szarego i białego, sobolowo-białego, czarno-białego, wilczasto-białego, czerwono-białego albo czysto białego, husky występuje we wszystkich kolorach od czysto białego do jednolicie czarnego, jednak najczęściej spotykane zestawienia barw to: czarny, szary, wilczasty, srebrzysty, rudy, czekoladowy i złocisty z bielą, także pinto (łaciate). 
• U syberianów występuje różnobarwoność tęczówek - jedno oko jest jednego koloru, drugie innego.
• W Polsce występuje więcej huskich.
• Malamute wywodzi się z Alaski, husky z Syberii.
• Alaskan jest spokojniejszy, syberian berdziej rozbrykany ;)

PODOBIEŃSTWA:

• Obie rasy występują zarówno jako psy zaprzęgowe oraz jako zwierzęta rodzinne.
• Obydwa psy muszą się porządnie wybiegać.
• Zarówno husky jak i alaskan potrzebują kontaktu z człowiekiem.
• Zwierzęta te nie nadają się do kojca, ponieważ stale potrzebują ruchu.

Zamieszczam zdjęcia obu ras.

Szczeniaczki alaskanka - czyż nie są słodkie?

Dorosły alaskan, również jest piękny.

Alaskan malamute.

 Syberian husky.

 Jakie słodziaki :) To oczywiście szczeniaczki huskiego.

 To zdjęcie idealnie obrazuje różnorodność tęczówek u syberiana.